van Antigua naar Centraal Guatemala

Weer terug in het inmiddels vertrouwde Antigua voor een 4de week spaans. Deze keer in een nieuw gastgezin en een nieuwe lerares. Samen met Lars en Denis hebben we in deze week de dorpjes in de omgeving bezocht, nogmaals het chocolade museum aangedaan (de chocolade likeur blijft favoriet), rondleiding door een museum, de grootste fontein van Centraal Amerika en als afsluiter een kook cursus gedaan.  (al kwam Denis alleen langs om te eten en niet om te koken).

De kook cursus had ik geluk en was ik de enige student. Ondanks de belofte van de eigenaar dat hij aanwezig zou zijn om te vertalen was het toch echt alleen de lerares en ik. Goede manier om te Guatemalteeks te leren koken en spaans te oefenen. De gerechten waren Chilles Rellenos (unesco gerecht van Guatemala), guatemalteekse rijst en salade, mole con platanos (desert) en uiteraard tortillas. Leivi (de chef) was onwijs aardig en heeft flink moeten lachen om mijn tortillas (erbarmelijk zou nog een compliment zijn) mijn techniek om te snijden en pogingen om spaans te spreken terwijl ik geen van de ingredienten kende in het spaans. De maaltijd smaakte echter prima en aangezien we genoeg hadden konden we voor het eerst weer eens ongegeneerd bunkeren!

Als afsluiter van de week hebben we een beer flight gedaan (6 verschillende bieren proeven). Uiteraard alle guatemalteekse genomen en wat zwaardere om daarmee af te ronden. Niet erg handig voor je laatste dag school erna, maar wel gezellig en hebben we toch definitief kunnen concluderen dat Guatemala niet heel erg goed is in bier brouwen.

Vrijdagmiddag zijn Denis en ik vertrokken naar Semuc Champey. Na een uiteraard niet al te enerverende busrit kwamen we rond middernacht aan bij het hostel. Een welkomstbiertje en uitzicht op een zwembad maakt al een hoop goed, en volgens de Mark (werkt de nachtshift) zou de volgende dag het uitzicht nog beter zijn. De volgende dag hebben we met een grote club een tour door Semuc geboekt. Het begon met zn allen achterin een pickup truck, enigzins opgehokt en minder plezierig voor de mensen met kater, maar wel weer een avontuur op zich. Vervolgens begonnen we met een grotten toch waar je allemaal een kaars krijgt. Met een hoog Indiana Jones gehalte klim en zwem je door de grot. Vervolgens zijn we naar een waterval gegaan waar je vlakbij van een rots kon springen. Dat hoef je uiteraard geen 2x te zeggen en vanaf ongeveer 8 meter spring je langs een waterval het water in. Het 3de gedeelte van dag was tuben (met een opblaasband het water in en je langzaam stroomafwaarts laten glijden). Erg chill en met als hoogtepunt werden halverwege halve liters pils de rivier ingegooid. Onderop staan de initialen van wie hem gegooid heeft en vervolgens moet je achteraf betalen. Meteen geleerd dat volle blikken bier blijven drijven (waar vakantie al niet goed voor is). Na de lunch begon de hike naar el mirador (het uitzichtpunt). Voor je hier naartoe ging moest je een brug over waar losse houten planken op lagen. Om overheen te lopen gaat nog wel, maar in de tijd dat we er waren hebben we 3 autos vast zien staan die een plank miste en vervolgens 30 centimeter tussen de brug zakte. Vervolgens ga je met zoveel mogelijk man achterop staan en probeer je ze er weer uit te tillen.

De trip naar het uitzichtpunt was (t.o.v. de eerdere hikes) niet erg lastig en tof om te zien. Terassen van water met verschillende kleuren midden tussen de bergen en bossen. Na de verplichte fotos waar de gidsen in bomen klimmen voor de selfies (dat niemand er ooit af valt is een wonder) loop je langzaam naar beneden waarna je kan zwemmen in wat je zojuist gezien hebt. Met een paar natuurlijke glijbanen en absurd gladde stenen maak je een rondje voor je weer terug loopt naar de truck. Behalve semuc (en het geweldige uitzicht van de wc en douche) is er niet zo heel gek veel te doen en zijn we met de bus naar Coban gegaan. De stad zelf is niet erg bijzonder, maar het is goedkoop, bijna geen toeristen en er is redelijk wat in de omgeving te zien.

Op dag 1 geprobeerd een koffie plantage te zien, maar deze bleek gesloten te zijn (ik heb nog wel gevraagd waarom, maar hier liet mijn spaans me toch enigzins in de steek. Vervolgens heb i k een hike gedaan door een park midden inde stad waar je volgens de Lonely planet van alles kon doen. De man bij de ingang vertelde echter dat meeste stukken niet heel veilig zijn dus ik heb slechts een klein rondje gemaakt, maar wel een hoop vogels en vlinders gezien. Er bleek verderop in een kleine plaats nog een andere koffie plantage te zijn en deze heb ik de dag erna bezocht. De tour ernaar toe zou ongeveer 250Q kosten. (100 voor de tour en de rest voor transport) Ik heb echter een lokale bus genomen die klaarstonden vlak bij mijn hostel en je slechts voor 2Q naar de plantage rijden. Nadeel bleek echter dat ze pas vertrokken als ze vol zijn dus ik moest dik een uur in de bus wachten.. en zoals altijd hier: als je denkt vol is vol, dan is de bus pas half vol. De locals konden in ieder geval wel lachen om mijn lange benen. De tour zelf  (uiteraard in spaans) bestond uit een rondleiding over de koffie velden en halverwege een canopy tour waar je 4x kan ziplinen over een klein meer. De tour was voor zover ik mee kreeg best interessant al zagen de machines er niet als te jofel uit. Na afloop kreeg je uiteraard een lokaal bakkie pleur welke ook niet echt om over naar huis te schrijven was (al doe ik dat nu indirect wel!).

Nog een mooi verhaal is dat we op het centrale plein eten gingen halen. Er zijn in elke stad altijd wel wat tentjes met een BBQ die vlees braden met tortillas en garnering. Na een eerste portie tortillas (3 voor 10q) wilde ik een andere proberen. Na wederom om 3 gevraagd te hebben kreeg ik tot hilariteit van Denis 3 borden voorgeschoteld (3 euro!). Ik heb mezelf maar gered om te zeggen dat ze om mee te nemen zijn en Denis heeft een bord van me overgenomen.

Denis is ondertussen terug gegaan naar Antigua en ik heb een tussenstop gemaakt in Biotopo de Quetzal. Dit is 1 van de weinige plekken waar je een redelijke kans heb om een Quetzal te zien (de nationale vogel van Guatemala). Ik had geluk aangezien het fruit wat ze eten nu precies rijp is. Ik ben niet echt een vogel fan, maar de Quetzal is toch wel 1 van de tofste die ik ooit gezien hebt. Verschillende kleuren en een staart die meer dan een meter kan worden. De fotos die ik heb gemaakt zijn aardig, maar als je ze in de lucht ziet vliegen is het helemaal tof. Na afloop mag je als je ze hebt gezien je naam op de muur schrijven in het restaurant.. in de pocket! Aangezien een kamer in het park erg duur was ben ik tegen de verwachting in niet blijven plakken en doorgereisd naar Guatemala stad. De reis ernaar toe was al een ervaring opzich. Aangezien je in een national park zit moet je om weg te komen simpelweg langs de kant van de weg gaan staan en een bus stoppen die hopelijk naar Guatemala stad gaat. Na een uur in shuttle gezeten te hebben moest ik overstappen in een echte chicken bus. (worden niet aangeraden in de hoofdstad vanwege de onveiligheid). 3 uur later werd ik echter afgezet in een soort centraal busstation net buiten de stad. Uiteraard zonder wifi een poging gedaan rond te vragen hoe ik in vredesnaam in zona 1 (de toeristen plek) kon komen. Wat ik begreep is dat ze net als ons een soort OV chipkaart hebben die 3 euro moest kosten. Aangezien ik maar 1 rit nodig had (20 cent) heb ik deze niet gekocht en gevraagd of ik ook los kon betalen. Volgens de informatie balie kon dit waarschijnlijk wel en ben ik naar de bus gegaan. Daar blijkt uiteraard niet het geval en heb ik iemand gevraagd om voor mij in te checken en heb ik hem vervolgens voor ons beide de ritprijs betaald. Na afgezet te zijn in Zona 1 was het volgens hem nog te gevaarlijk om naar het hostel te lopen en heeft hij een taxi voor de gebeld. Achteraf gezien was het volgens mij niet zo heel ver, maar met alle me spullen bij me vond ik het niet zon ramp. Ik heb in de taxi nog wel geprobeerd af te dingen, maar als je er eenmaal inzit ben je eigenlijk al gezien. Hoe dan ook.. ik heb het gehaald en ben nu in 1 van de meeste criminele steden van Amerika. Daar moet ongetwijfeld wat te beleven zijn..