Rondom Lake Atitlan

Eric is ondertussen onderweg naar Nicaragua en ik ben samen met Tamara (een Amerikaanse die voor werk 1 maand in Guatemala is) naar Quetzaltenango gegaan. Je merkt meteen het verschil als je met iemand reist die voor kortere tijd gaat.. de dagen worden direct volgepland met activiteiten.

Aangezien we de dag erna een hike wilde doen hebben de eerste dag de Fuentes Georginas Hotsprings bezocht. De plek ligt bovenop een berg waar constant wolken voorbij komen terwijl je in je stoombad zit. Perfect om te relaxen voor een uitdagende hike. Savonds zijn we met de kamergenoten op zoek gegaan naar een Cantina. Een soort bar of huiskamer waar je kan drinken. Uiteindelijk ergens naar binnen gegaan waar je daadwerkelijk naar de WC moest in een huiskamer, maar de bar en een muur ertussen gebouwd was. Nooit eerder gezien, maar voor 30 cent per glas kun je uiteraard niet klagen.

De dag erna zijn we om 6 uur vertrokken voor de 3 daagse hike van Quetzaltenango naar San Pedro La Leguna. De dagen zouden er ongeveer als volgt uitzien: de eerste dag 8 uur, de 2de dag 6 uur en de laatste dag 5 uur. Na dag 1 waar je uiteindelijk 10 uur moest lopen met bepakking voor 22 kilometer kan ik zeggen dat ik het niet heel erg naar mijn zin had. Vandaar wellicht de bijnaam Cranky Franky voor het einde van dag 1. Achteraf nu kan ik wel zeggen dat de dorpjes waar je doorheen loopt, de bergen rondom en de paden waarop je loopt ongelooflijk AWESOME zijn (je reist tenslotte met een Amerikaan).

Nadat we de eerste dag aangekomen waren sliepen we bij een lokale Maya familie in een dorpje in de bergen. Dit dorpje had ongeveer 20 families waarvan de meeste geen spaans spraken (alleen maya). Na schone kleren, een glas cola en pasta met rode saus voel je je al snel weer prima en blijkt dat je voor een potje voetbal met de kids ook geen maya hoeft te spreken. Na afloop zijn we nog verder de berg op gegaan waar blijkbaar helemaal geen toeristen komen en daar werden we als 2 blanke reuzen nogal nagekeken, maar mochten we wel het huis in van de rijkste familie om daar rond te kijken. Het huis was ongelooflijk primitief; geen ramen, geen deuren, alleen stromend water buiten bij een put, geen gas en alleen elektriciteit met een generator. De harde waarheid is helaas dat 50% van Guatemala op deze manier leeft. Voor ons is het echter een indrukwekkende ervaring en de kleine dingen zoals het delen van cashewnoten met de kids en omstebeurt spelen met de camera en iphones maken het helemaal af. Na zonsopgang gaat iedereen ook naar bed en hebben wij ook de kamer opgezocht om de dag erna om half 7 weer te vertrekken.

Het eerste uur van dag 2 begon al direct met een uur vol bergopwaarts waar direct het zweet van je gezicht afdruipt. Eenmaal boven moesten we op een weg lopen ongeveer 5 uur naar het volgende dorpje voor de overnachting. Als de man op de hike moest ik me uiteraard groot houden, maar ik was toch stiekem wel enigzins blij dat Tamara voorstelde om te liften met de 4x4 trucks die langsreden. 5 minuten later hadden we een lift en sta je achterin een Toyota Hilux en race je door de bergen. In elk westers land verboden voor zover ik weet, maar in Guatemala een normale manier van transport. Ik dacht dat we slechts een paar kilometer zouden gaan, maar we werden direct naar St Clara gebracht, onze stop voor dag 2. Zo kan het dus gebeuren dat je om 8 uur sochtends al aankomt op de bestemming en de hele dag kan relaxen. Ook dit stadje kent vrijwel geen toeristen en volgens de gids wilde elke vrouw met mij trouwen en elke man met Tamara om zo naar de United States te kunnen gaan. Ik heb maar niet verteld dat ik geen Gringo ben J.

De dag hebben we verder gevuld met kaarten, rondlopen op de markt en bier drinken in een supermarket/bar (topconcept). Ook konden we voor 5 Quetzales extra een ijskoude douche nemen bij de familie en voor 10 Quetzales een bed voor de nacht krijgen (in plaats van op de grond). Als er vervolgens He-man lakens blijken te zijn kan je uiteraard niet weigeren.

Dag 3 moesten we om 4 uur op om op tijd te vertrekken om de zonsopgang boven Lago de Atitlan te kunnen zien. Het uithangbord van toerisme in Guatemala. Om ongeveer half 5 zagen we voor het eerst het meer en hebben we een halfuur gezeten om de zonsopgang mee te maken. Ongeacht hoe moe je dan ben maakt dat moment het weer meer dan waar. De laatste etappe was alleen nog bergafwaarts terwijl je droomt over je 3de ontbijt van de dag en een warme douche in San Pedro.

San Pedro een van de vele dorpjes aan het meer waar deze vooral bekend is om de feestjes. Na de warme douche en gerelaxed te hebben om het dakterras van het hotel hebben we de komende 2 dagen met een japanse en 2 duitsers onder het motto van we hebben het verdiend voornamelijk gefeest en goed gegeten. De dagen erna hebben we San Marcos bezocht; het hippie dorp aan het meer. Nog nooit  zoveel holistische centrums, yoga plekken en self improvement classes gezien. Het dorpje is echter wel een van de mooiste en helaas 1 van de weinige plekken waar je nog kan zwemmen. Een bacterie infectie in 2009 en de constante vervuiling (via restaurants, wasserettes en hotels) doen het meer absoluut geen goed.

Zondag heb ik de markt van Chichicastenango bezocht. Dit is de bekendste toeristenmarkt waar op donderdag en zondag de gehele stad volgebouwd is met kraampjes die zo ongeveer alles verkopen. De kleuren van alle kleuren, de bloemen en het fruit geven alles een bizarre uitstraling. Loopruimte is over het algemeen ook onderschikt aan meer kraampjes waardoor het geheel nogal chaotisch overkomt. Na de eerste 2 uur voornamelijk de eet kraampjes bezocht te hebben (een ongelooflijke kantine waar alle locals eten en grote bbq’s staan waar lokaal eten wordt bereid) en vervolgens een smoothie van perzikken werd het toch tijd om daadwerkelijk iets te kopen. Na een verhitte onderhandeling met een verkoper over een sweater heb ik hem uiteindelijk voor 4 euro weten te krijgen. Volgens de locals heb je pas ECHT een geode deal als de verkoper boos is, maar hij schudde mij nog de hand dus er zat denk ik nog meer in. Al met al niet ontevreden met de 4 euro. Ook hier heb je het contrast tussen arm en rijk soms goed zichtbaar. In de kerk in de stad werd een soort ritueel gedaan (iets met wierook en zingen) en terwijl ik hiernaar zat te kijken hebben ongeveer 6 mensen me om geld gevraagd. Mijn lerares van spaanse school zei dat je met name kinderen geen geld moet geven omdat ze soms uitgebuit worden door ‘pooiers’ om te bedelen. Wat echter wel kan is vragen of ze honger hebben waarna ik met een oma en een meisje van 4 samen bananenbrood heb gegeten. Ik kreeg zelfs een omhels van Oma dat ik zo een lieve jongen was. Karma punten in de pocket!

Na San Pedro ben ik naar Panajachel (bijgenaamd Gringotenango vanwege alle Amerikanen hier) gegaan omdat hiervandaan het mooiste uitzicht over het water gezien kan worden.  Behalve dit is Pana het vertrekpunten van de paragliders over het water. Na langsgegaan te zijn op het kantoor zou ik de volgende dag samen met Kristian op pad gaan. Een super relaxte kerel waar ik eerst koffie mee gedronken heb om vervolgens een halfuur de berg op te gaan naar 500 meter. Daar hebben we de spullen klaargelegd en gewacht tot het weer perfect was. Eenmaal de juiste wind zijn we in tandem van de berg afgerend en deed de wind de rest. Het was weer een ervaring die moeilijk op papier vast te leggen is. De fotos zijn al top, maar het gevoel van op 600 meter hoogte rondzweven met uitzicht over de dorpjes en lake atitlan is onbeschrijfelijk. Aangezien paragliden zonder motor is zweef je alleen op de wind en gebruik je de termieken om weer omhoog te komen. De hele vlucht duurde ongeveer 40 minuten, maar voelde als 5. De laatste etappe in Lake Atitlan was een wandeling naar Santa Catarina Polopa. 1 van de kleinere dorpjes aan het meer waar vrijwel geen toeristen komen. Voor de schoolkinderen dus weer een verademing om met mijn camera te spelen (100 fotos in 5 minuten ). Elke vrouw loopt hier nog in de traditionele kleren en zelfs mannen lopen hier soms nog in. Na in een comedor (een soort eettent) gegeten te hebben moest ik vervolgens 3 winkels langs om te vragen of ze 100 quetzales konden wisselen in kleinere biljetten (100q is ongeveer 9,50 euro). Je mag ook gewoon weg van het restaurant tot je een plek gevonden heb om later terug te komen met het geld. Een niet heel bijzonder dorp opzich, maar wel een leuke ervaring.

Na Lake Atitlan ga ik terug naar Antigua voor een 4de week spaanse les om vervolgens de laatste etappe in Guatemala te doen.