Hasto luego Guatemala, hola Mexico
In het hostel heb ik kaart gekregen van zona 1 (De meeste grote steden in Guatemala worden ingedeeld in zones waar meerdere keren dezelfde straatnamen gebruikt worden). Tevens de eerste keer dat ik een kaart heb waar 3 lijnen opstaan waar je wel mag lopen en de rest eigenlijk te gevaarlijk is. Na Taylor ontmoet te hebben zijn we samen een toch door de stad gaan maken langs de highlights. Helaas zijn vanwege protesten (corruptie in de regering en aankomende verkiezingen) een hoop overheidsgebouwen dicht. Alles wat je kan verwachten van een stad kan je er vinden (kathedralen, markten, overheidsgebouwen en pleinen), maar er is eigenlijk niets wat ECHT indruk maakt t.o.v. grote steden in andere landen. In een poging avontuurlijk te zijn ben ik uiteraard op pad gegaan in de gevaarlijke gebieden met niets meer dan kleren en 20 quetzales (2 euro). Na een end op pad te zijn werd ik aangesproken door een ´local´ en het eerste wat je denkt is: dit is het! Nu word ik overvallen. Hij bleek me echter te willen helpen met de weg vinden en bleek uitermate vriendelijk.
Het grote verschil met de andere steden zijn de mensen. Er heerst meer een mode cultuur, traditionele kleding zie je weinig en tatoeages en piercings zijn meer te zien dan ergens anders in Guatemala. Om toch wat de moeite waard te vinden ben ik met Taxi's naar de andere zones gegaan. Omdat het zondag was had ik geluk en was Pesos Y Pedales. Tussen 10 en 3 worden de grootste straat van Guatemala stad afgesloten voor verkeer (vergelijkbaar met de coolsingel afsluiten) en mag je hier fietsen, wandelen en worden er hardloop wedstrijden gehouden. Waar normaal de stad een grijze indruk maakt was hier niks dan gezelligheid te vinden en verdween het gevoel van een criminele stad volledig. De laatste dag ben ik naar zona 2 afgereisd naar Mapa en Relieva. Een soort 3D map van Guatemala (en een stuk van Belize wat nog steeds geclaimed wordt) waar je van bovenaf naar kan kijken. In de huidige tijd misschien niet zo bijzonder meer, maar bij oplevering waren er nog een satelieten en werden mensen naar alle uithoeken van Guatemala gestuurd om de geografie te bestuderen. Al met al is het niet een stad die ik zou aanraden, maar als je er naar opzoek gaat zijn er zeker leuke dingen te vinden. Helemaal aangezien ik bijna 2,5 maanden in Guatemala geweest ben en het zonde zou vinden niet de hoofdstad mee te nemen.
De laatste week in Guatemala heb ik doorgebracht op jacht naar Souvenirs. Na in Antigua al een paar keer een schilderij gezien te hebben ben ik toch opzoek gegaan om er één te kopen. De shortlist bestond in eerste instantie uit twee verschillende. De eerste bleek onderdeel van het museum en was niet te koop. Dit blijft echter Guatemala dus toch een poging gewaagd. Na wat onderhandelen bleek de prijs wel erg hoog en kon ik hem pas over 8 jaar krijgen. Wel hebben ze direct de artiest gebeld of hij niet iets vergelijkbaars kon schilderen. Dit duurde wat te lang en dus geprobeerd de andere te kopen, maar deze bleek net verkocht te zijn. Eerder in de reis had ik een Guatemalteekse ontmoet die de nicht van één van de schilders bleek te zijn. Ik ben doorgereisd naar Lake Atitlan en daar hebben we samen gezocht naar het ultieme schilderij. En uiteraard als je met een ´´local´´ reist vind je de allerbeste restaurants en café´s! Uiteindelijk in Santiago Atitlan geslaagd in een art gallery. Hier de schilder kunnen ontmoeten en kunnen praten over z'n inspiratie en opbouw. Terwijl ik het kocht heeft hij z'n handtekening gezet om het geheel af te ronden.
Na alles gekocht te hebben moest ik een beslissing nemen waar de reis naartoe zou gaan. Voor mij was het eigenlijk niets meer dan een kop munt beslissing (kop mexico, munt El Salvador en Nicaragua). Waar je ook naartoe gaat, een leuke tijd ga je zowiezo hebben.
Dus na 2,5 maanden Spaans leren, tuben, ruïnes, slapen in een Maya dorp, wonen bij families en paragliden met moeite afscheid genomen van Guatemala en op pad gegaan naar San Cristobal de las Casas in Chiapas, Mexico. Terug in het land van maya en azteken, corona en mescal, la lucha libre en mariachi, stranden en bergen en woestijnen en cactussen! Liefkozend bijgenaamd San Cris is een stuk cooler omdat het op 2 km hoogte ligt. Helaas dus weer tijd om met dekens te slapen. Eenmaal ingecheckt bleek het Hostel één van de beste te zijn waar ik tot nu toe geweest ben. Perfect ontbijt en een keuken waar een gemiddelde chefkok nog jaloers op zou zijn.
Hier heb ik Telmo en Max ontmoet en hebben we samen een toch gemaakt naar Cañon del Sumidero. Een soort boottocht tussen bergen waar je onderweg krokodillen en apen kunt zien. Wanneer de bergen opensplijten heb je meer het gevoel in de alpen te zijn dan in Mexcico. Het feit dat een bootje langskomt om koude corona's aan te bieden brengt je wel weer terug. Savonds zijn we met een grotere club een mescal tour (alcholische drank die ze alleen in Mexico drinken) gaan doen en vervolgens naar een wijnbar met Mexicaanse wijnen. Mocht je geinteresseerd zijn in Mexicaanse wijn dan is mijn advies: niet drinken. Een land wat verslaafd is aan suiker en dus alleen mierzoete rode wijnen kent. De ochtend hebben we de dag erna dus maar overgeslagen en hebben we de dagen erna de stad verkend. De temperatuur overdag is perfect en de stad is precies groot genoeg om rond te lopen en alle highlights te bezichtigen. Met uiteraard tussenstops voor Koffie en een pintje.
Aangezien Telmo maar ☺ voor 4 weken reist moest ik mijn normale tempo een beetje opschroeven en zijn we samen naar Palenque gegaan. Eén van de meeste bekende Maya Ruines. Mocht je denken.. dat heb ik eerder gelezen, klopt helemaal, maar hier zeggen ze bij elke ruïne dat het de belangrijkste is. We verbleven hier in El Panchan, een soort Hippie backpackers dorp midden in de jungle waar je alleen Cabañas kan krijgen. De volgende dag hebben we de daadwerkelijke ruines aangedaan. Eerlijk gezegd was ik eigenlijk op het punt dat ik enigzins ruïne moe was, maar met name de kleuren in Palenque (groen gras, witte piramides, donkergroene jungle en helder blauwe lucht) geven een bijzonder contrast. Op dat gras blijk je bovendien uitstekend een klein uiltje te kunnen knappen.
Rond 12 uur in de jungle loopt de temperatuur aardig op en konden we een bus in naar Aqua azul en Misol ha. Laatstgenoemde is een redelijke waterval met een grot erachter. Dit kon ons natuurlijk gestolen worden als we maar konden zwemmen! Vervolgens Aqua azul, verschillende terrassen met zoals de naam al aangeeft helder blauw water. Na de verplichte empanadas en foto's hebben we hier ook een paar uur kunnen zwemmen. Telmo vertrekt hier vandaan naar Guatemala en ik ga terug naar San Cristóbal. Over 10 dagen is hij weer terug in Mexico en zien we elkaar dan weer.
Enige minpuntje is dat m'n camera gestolen is en ik dus een hoop foto's van de afgelopen twee weken mis. Van ontdekking tot aangifte en de aanschaf van een nieuwe blijkt in Mexico nogal een affaire te zijn en heeft me dus wat extra dagen gekost. Iedereen die je tegenkomt is echter bereid zijn of naast foto's te delen waardoor ik toch het grootste gedeelte van Mexico heb kunnen reconstrueren.
